slavenstad

Bagamoyo

Een rare stad! Hij staat op de werelderfgoed lijst van Unesco, maar we vinden het net een stad waar kortgeleden oorlog is geweest! En enorm verpauperd. Er lopen veel armen rond waarvan je denkt dat ze verslaafd zijn, ze kijken wezenloos in het rond.
Gisteren met Hamisi de stad ingeweest, eerst naar het museum. Dat was echt wel interessant. Het is de plek waar de slaven wachtten op verscheping naar Zanzibar om daar verkocht te worden. Een deel van de slaven bleef hier en werd hier verkocht. Dat waren de ouderen en de zwakken. Ze kwamen van heel Afrika, en konden niet meer terug naar hun land omdat er geen vervoer was, maar ook omdat zed us zwak en oud waren. Ze bleven dus hier hangen. Dat betekent dus dat er hier mensen van heel veel verschillende landen wonen. En dat zie je, want ze verschillen veel meer van elkaar dan verder landinwaarts. Ze ontwikkelden de taal (Swahili, dat een mix van arabisch, duits en engels is) Nog steeds is er de invloed van de slavernij merkbaar, want als een man met een vrouw wil trouwen en toestemming vraagt, en zijn naam met iets van slavernij te maken heeft, zal hij niet mogen trouwen. Ook willen de mensen hier niet het boerenwerk doen, dat herinnert hen aan slavernij. Nog liever willen ze zonder werk en dus straatarm zijn dan slavenwerk doen!
Na het museum zijn we met een baddaggi naar Hamisi’s huis gegaan. Hij woont op een campus van de visuniversiteit want zijn vrouw is visexpert en geeft les op die universiteit. Het was een hele grote campus in een mooi natuurgebied. Zij hebben een klein maar mooi huisje. En natuurlijk moesten we vis eten, maar dat was echt geen straf, het was heerlijk! Hierna naar huis en relaxt avondje. Vandaag niks bijzonders gedaan, gewoon gewandeld en vissers gekeken en in de stad wat gelopen. We praten nu regelmatig over hoe het was en hoe het verder gaat! Zoiets heet verwerking☺