Woensdag en donderdag.
Door: Joke
Blijf op de hoogte en volg joke
12 Oktober 2013 | Tanzania, Ilula
Woensdag en donderdag.
Woensdag zou ik met Cheryl, de huisarts , de family fosters gaan bezoeken en klaas zou gaan schilderen in de High school. Maar dinsdag zijn Ger en Klaas er nog eens heen gegaan om te kijken hoe ver het gevorderd was, en ze kwamen tot de conclusie dat het geen enkele zin had om daar te schilderen. Er liep nog maar een man “van ons”rond en het hele gebouw was al bewoond door meisjes, er stonden stapelbedden en zooi van die meisjes! Dus besloten Ger en Klaas dat Klaas met Ger en een stel Italianen mee zou gaan. Die zouden in de buurt een kijkje nemen in een dorp dat heel nodig een watervoorziening moest krijgen, en de Italianen wilden die wel sponsoren, en Ger zou mee voor de technische kennis. Klaas kon ook mee. Uiteindelijk blijken we dus in een auto te moeten, we zitten met zn tienen in een 7 persoonsauto!! En het was nog niet dichtbij ook! Maar klaas heeft het leuk gehad, de watervoorziening was daar al goed op orde, en het zou nog beter worden, ze waren een leiding aan het leggen, voldoende om het droge seizoen door te kunnen komen. De Italianen wilden daar een opvang voor het droge seizoen, maar dat was dus totaal niet nodig. Er zijn heleboel dorpen die het meer nodig hebben. Klaas ontmoette daar een Engelsman, die al twee jaar in Iringa woont en oventjes bakt en de lokale bevolking dat heeft geleerd, erg interessant!!
Wij, Cheryl en ik gingen de gezinnen langs om te kijken of de hygiëne op orde is, en te kijken of er ondersteuning nodig is. Het eerste gezin was een man van 34 die voor 4 kinderen zorgt, een van hem, de anderen van zn broer. Hij had een klein huisje en had geen echte baan, hij was een farmer, zoals ze dat hier noemen, oftewel hij verkoopt wat opbrengst uit zn tuin. De volgende was een vrouw van 70 die voor haar kleinkinderen zorgde, ze was niet thuis, maar we hebben haar huisje van buiten gezien, het was een plaggen hut met rieten dak, de keuken was in het huisje, en ze sliepen ook weer naast de keuken,dus in de stank van het houtvuur! Vreselijk!! En de daarop volgende was een echtpaar van 70 en bijna 80, ze hadden 3 foster kinderen, en de man was dement, hij was af en toe agressief en daarom sliepen de vrouw en kinderen in een huisje dat ze zelf bij elkaar gespaard hadden door mais te verkopen! Het huisje was meer dan een km verder dan dat leefhuisje!!
Echt vreselijk!! Ik ben met die vrouw op de foto gegaan, ze is heel tanig, ze kwam aan me striemen op haar armen en een hele grote takkenbos op haar hoofd! We hebben haar een jas (Cheryl) en wat kleurpotloden en een schriftje gegeven, de andere foster parents families kregen dat ook van ons!
Eigenlijk was het hele verhaal zo dat de huisjes super eenvoudig zijn, een soort van lemen kamer met meestal een of twee krukjes om op te zitten, een ander gebouwtje waar ze koken (houtvuur) en slapen, en buiten een afgeschermd gat in de grond als wc. Het IOP zorgt nu door alles in kaart te brengen dat de meest in het oog vallende gebreken (kapotte daken, keuken die volledig afgesloten is, en dus niet kan luchten, niet hygiënische slaapplekken ) worden verholpen, hetzij door het IOPof door de mensen zelf. De oudjes krijgen hulp, de anderen aansporing!
Klaas en Ger waren klaar toen we kwamen, en we hobbelden weer naar huis.
Donderdag gingen we naar het ziekenhuis, maar er was geen programma, het was uitwisselingsdag, dwz dat er hier een oogarts uit Iringa oogoperaties aan het doen was. Er zaten heel veel mensen buiten te wachten met een lapje op hun oog. Die waren de dag ervoor geholpen. En ze werden buiten gecontroleerd, de oogarts liep buiten rond zn spreekuur te doen. Ook zaten er super veel schoolkinderen, diverse helemaal blind, het schijnt dat dat hier vaak voorkomt, vooral door gonorroe of voedseldeficiëntie. Vreselijk om te horen!!want als je hier blind bent, kan je geen kant op, overal is het ongelijk, er is geen voorziening voor, je kan geen braille leren, je bent echt soort van ten dode opgeschreven volgens mij! We hadden trouwens in de ochtend een presentatie gegeven in het ziekenhuis over hospitalinfectie preventie. Die werd erg goed ontvangen, diverse artsen wilden er weleens met ons over doorpraten! Ze zagen wel in dat het goede ideen waren! Ger en Klaas gingen apparaten repareren, en ik ging terug naar huis. Heb heerlijk in het zonnetje koffie gedronken en daarna iets geschreven over de nanny, wat ik denk dat ze zou moeten doen,e n wat ze volgens mij doet. Hierna heerlijke lunch en vervolgens kreeg ik djembe les! Super leuk, in het zonnetje, er kwam publiek in de vorm van meiden en het was lastig, maar uiteindelijk lukte het! Dorien, ik heb dus een leuk ritme geleerd, ik zal het filmen, dan kunnen we thuis oefenen! Hierna naar Mutea, een plaatsje dichtbij, diverse mensen kochten lappen om een jurk ofzo van te maken, en daarna geborreld met de club en de koks! Die waren echt super dankbaar dat we ze meenamen!! Echt zo leuk!!!
De avonden hier zijn gezellig, meestal doen we nu een spelletje, soms kletsen en de meesten gaan vroeg naar bed, dan lezen we daarna nog wat!
Tussen de bedrijven door spelen we geregeld met de meiden, of buiten, we hebben een keer gevliegerd, dat vonden ze echt een soort van wonder! En binnen houden ze erg van puzzelen en memory, maar ik niet, want ze zijn me veel te goed!!
Woensdag zou ik met Cheryl, de huisarts , de family fosters gaan bezoeken en klaas zou gaan schilderen in de High school. Maar dinsdag zijn Ger en Klaas er nog eens heen gegaan om te kijken hoe ver het gevorderd was, en ze kwamen tot de conclusie dat het geen enkele zin had om daar te schilderen. Er liep nog maar een man “van ons”rond en het hele gebouw was al bewoond door meisjes, er stonden stapelbedden en zooi van die meisjes! Dus besloten Ger en Klaas dat Klaas met Ger en een stel Italianen mee zou gaan. Die zouden in de buurt een kijkje nemen in een dorp dat heel nodig een watervoorziening moest krijgen, en de Italianen wilden die wel sponsoren, en Ger zou mee voor de technische kennis. Klaas kon ook mee. Uiteindelijk blijken we dus in een auto te moeten, we zitten met zn tienen in een 7 persoonsauto!! En het was nog niet dichtbij ook! Maar klaas heeft het leuk gehad, de watervoorziening was daar al goed op orde, en het zou nog beter worden, ze waren een leiding aan het leggen, voldoende om het droge seizoen door te kunnen komen. De Italianen wilden daar een opvang voor het droge seizoen, maar dat was dus totaal niet nodig. Er zijn heleboel dorpen die het meer nodig hebben. Klaas ontmoette daar een Engelsman, die al twee jaar in Iringa woont en oventjes bakt en de lokale bevolking dat heeft geleerd, erg interessant!!
Wij, Cheryl en ik gingen de gezinnen langs om te kijken of de hygiëne op orde is, en te kijken of er ondersteuning nodig is. Het eerste gezin was een man van 34 die voor 4 kinderen zorgt, een van hem, de anderen van zn broer. Hij had een klein huisje en had geen echte baan, hij was een farmer, zoals ze dat hier noemen, oftewel hij verkoopt wat opbrengst uit zn tuin. De volgende was een vrouw van 70 die voor haar kleinkinderen zorgde, ze was niet thuis, maar we hebben haar huisje van buiten gezien, het was een plaggen hut met rieten dak, de keuken was in het huisje, en ze sliepen ook weer naast de keuken,dus in de stank van het houtvuur! Vreselijk!! En de daarop volgende was een echtpaar van 70 en bijna 80, ze hadden 3 foster kinderen, en de man was dement, hij was af en toe agressief en daarom sliepen de vrouw en kinderen in een huisje dat ze zelf bij elkaar gespaard hadden door mais te verkopen! Het huisje was meer dan een km verder dan dat leefhuisje!!
Echt vreselijk!! Ik ben met die vrouw op de foto gegaan, ze is heel tanig, ze kwam aan me striemen op haar armen en een hele grote takkenbos op haar hoofd! We hebben haar een jas (Cheryl) en wat kleurpotloden en een schriftje gegeven, de andere foster parents families kregen dat ook van ons!
Eigenlijk was het hele verhaal zo dat de huisjes super eenvoudig zijn, een soort van lemen kamer met meestal een of twee krukjes om op te zitten, een ander gebouwtje waar ze koken (houtvuur) en slapen, en buiten een afgeschermd gat in de grond als wc. Het IOP zorgt nu door alles in kaart te brengen dat de meest in het oog vallende gebreken (kapotte daken, keuken die volledig afgesloten is, en dus niet kan luchten, niet hygiënische slaapplekken ) worden verholpen, hetzij door het IOPof door de mensen zelf. De oudjes krijgen hulp, de anderen aansporing!
Klaas en Ger waren klaar toen we kwamen, en we hobbelden weer naar huis.
Donderdag gingen we naar het ziekenhuis, maar er was geen programma, het was uitwisselingsdag, dwz dat er hier een oogarts uit Iringa oogoperaties aan het doen was. Er zaten heel veel mensen buiten te wachten met een lapje op hun oog. Die waren de dag ervoor geholpen. En ze werden buiten gecontroleerd, de oogarts liep buiten rond zn spreekuur te doen. Ook zaten er super veel schoolkinderen, diverse helemaal blind, het schijnt dat dat hier vaak voorkomt, vooral door gonorroe of voedseldeficiëntie. Vreselijk om te horen!!want als je hier blind bent, kan je geen kant op, overal is het ongelijk, er is geen voorziening voor, je kan geen braille leren, je bent echt soort van ten dode opgeschreven volgens mij! We hadden trouwens in de ochtend een presentatie gegeven in het ziekenhuis over hospitalinfectie preventie. Die werd erg goed ontvangen, diverse artsen wilden er weleens met ons over doorpraten! Ze zagen wel in dat het goede ideen waren! Ger en Klaas gingen apparaten repareren, en ik ging terug naar huis. Heb heerlijk in het zonnetje koffie gedronken en daarna iets geschreven over de nanny, wat ik denk dat ze zou moeten doen,e n wat ze volgens mij doet. Hierna heerlijke lunch en vervolgens kreeg ik djembe les! Super leuk, in het zonnetje, er kwam publiek in de vorm van meiden en het was lastig, maar uiteindelijk lukte het! Dorien, ik heb dus een leuk ritme geleerd, ik zal het filmen, dan kunnen we thuis oefenen! Hierna naar Mutea, een plaatsje dichtbij, diverse mensen kochten lappen om een jurk ofzo van te maken, en daarna geborreld met de club en de koks! Die waren echt super dankbaar dat we ze meenamen!! Echt zo leuk!!!
De avonden hier zijn gezellig, meestal doen we nu een spelletje, soms kletsen en de meesten gaan vroeg naar bed, dan lezen we daarna nog wat!
Tussen de bedrijven door spelen we geregeld met de meiden, of buiten, we hebben een keer gevliegerd, dat vonden ze echt een soort van wonder! En binnen houden ze erg van puzzelen en memory, maar ik niet, want ze zijn me veel te goed!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
