dinsdag,woensdag

Dinsdag zouden we een dagje thuis moeten blijven! Het is een van de weinige dagen dat we rond huis zijn blijven hangen! We speelden soort van opzichter, want de keukentafel moest af komen, en ook de man die de waslijnen en de goot in de keuken zou maken, zou komen werken. We liepen van het ene project naar het andere! Maar gelukkig ging het meeste wel zoals we het hebben wilden! Alleen de goten in de keuken hadden we zelf een ander idee over, maar de Matron en Edson hadden dat zo verzonnen, en het is voor hen, zij moeten ermee werken, dus vonden wij het ook wel prima zo! Tussen de middag heerlijk buiten in de schaduw gelunchd, dat is toch wel lekker, zoveel buiten zijn!
Allan zou nog langs komen, hij belde dat hij voor het Mikumi park was, maar uiteindelijk kwam hij erg laat zodat we niet meer met de keukenmensen konden borrelen in de bar! Maar dat was het wel waard, want Allan was weer erg gezellig, en ook z’n broer is erg leuk! Ze hebben een goede kijk op zoals dingen hier gaan, logisch als je hier bijna geboren bent! Wat heel grappig was, ze kwamen in onze gang, daar zaten twee meisjes van hier (rond 10 jaar), die begroetten ze met good afternoon, en de broers begonnen gelijk swahili te praten, en een van de twee keek gelijk heel angstig, ze zag eruit of ze hard zou weglopen! Gelukkig trok ze na verloop van tijd wel bij!
Woendag
Woensdag zijn we eerst maar weer naar het ziekenhuis gegaan om te vragen of de tafels klaar waren (nee dus) en om nog het een en ander in de ok te meten en om te proberen om het sterilisatie apparaat te maken. Ger had hier moeten zijn, die had het zo gemaakt! Maar ons is het helaas niet gelukt, nu hebben we het overgelaten aan een loodgieter van het ziekenhuis. Hopelijk lukt het hem! Grappig toen we in de sterilisatieruimte kwamen zaten alle meiden daar te zitten en thee te drinken. De hoogzwangere lag languit op twee stoelen! Je moet hier nl doorwerken tot de bevalling, daarna heb je een half jaar verlof.
’s Middags in het IOP gebivakkeerd, we hebben de schommel gemaakt, de oude waslijnen opgeruimd (dat zal anders hier rustig een jaar blijven liggen rotten!) en we hebben de keukentafel geïnstalleerd! Dat was echt een groot succes! Iedereen was heel enthousiast, en de meiden gingen gelijk uitproberen! Vreemd genoeg waren ze nog snel klaar ook, en het was echt heel enthousiast gebeuren! Daarna gingen we met de kindertjes waar klaas altijd mee voetbalt als hij getraind heeft, voetballen en spulletjes brengen. Ze wonen op de weg naar het ziekenhuis, en ze kennen ons al. Iedere ochtend roepen ze ons Klaas en Joke!!! Ze gaan niet naar school, want geen geld. Wij gingen er dus met onze voetbal heen, en ze kwamen gelijk op ons af. We gaven ze de voetbal en ze renden vast vooruit met de bal. Toen ze net op de plaats waar ze ballen waren, kwam er een oude vrouw met een stok aangerend, die heel hard schreeuwde. Ze was overduidelijk heel boos op de kinderen, en de jongen die de bal had, kwam op ons af, en gaf de bal, en de rest droop met de staart tussen de benen zo’n beetje af. Wij waren heel verbaasd, maar ineens dacht ik het te begrijpen en zei tegen die vrouw dat het heel goed was dat de jongens die bal hadden (mzuri! En een hoop gebaren) en toen zei ze iets tegen de jongens, en mochten we ballen! Waarschijnlijk dacht zij dat de jongens die bal van ons hadden afgepakt! We hebben lekker gebald met ze (tussen de grafstenen in) en daarna nog bellen geblazen en ieder kreeg een lollie, hoewel er een paar ws wel meer kregen, want heel eerlijk zijn onze straatschoffies niet! Omdat het bijna borreltijd (met de keuken omdat het gister niet doorging vanwege Allan’s komst) liepen we gelijk door naar de bar. Toen we daar eenmaal waren, begon het serieus te regenen! Wat een enorme bui!! Iedereen was gelijk door het dolle, want er hangt daar een zeil en daaruit kregen ze emmers water!! Ze zijn gelijk voor een paar dagen uit de waternood!! Dat was een positief gegeven van de regen, maar toen we terug liepen zagen we gelijk de keerzijden. Op weg naar huis staan van die lemen huisjes met kindertjes zonder schoenen enz, en we zeiden vaak tegen elkaar, het klimaat is tenminste goed hier, stel je voor dat je zo arm bent in een land als bv Rusland ofzo. Maar gisteren stonden deze kindertjes in de kou (het was echt afgekoeld) in zeiknatte kleren, en de vraag is maar wanneer dat weer droog is! Heel zielig hoor!
In de avond heel rustig, geen stroom, dus niet veel te doen!
Een van de vrijwilligers (carmen) kwam nog met een probleemgeval; een vrouw die weduwe is geworden, een klein kind heeft dat ze niet kan voeden omdat ze geen borstvoeding mag geven omdat ze tbc heeft, en nog meer kinderen heeft. Ze heeft net genoeg geld voor medicijnen voor haar tbc, maar meer heeft ze niet. Dat zijn toch weer schrijnende gevallen en zo zijn er legio!