donderdag en weekend dodoma!!!

Donderdag kwamen we in het ziekenhuis omdat we een sectio hadden van de tweeling die Klaas de dag ervoor had gezien met de echo, en die de artsen hadden gemist. Toen we in het hteatre kwamen was er al een soort van drukte, er lagen gereedschappen en tassen en er liepen vreemde mannen rond. Die gingen weg, en de tweeling kwam al huilend ter wereld, echt heel fijn omd at mee te maken! Ook het feit dat de verpleegkundige de kinderen zelf direct aan de moeder liet zien was leuk om mee te maken! En de anesthesiist, die als een kind zo blij met zn monitor zat te spelen! Op een gegeven moment, roept hij mij en vraagt of het normaal is (de hartslag) gelukkig wist ik dat wel en later moest ik nog wat aan dat apparaat veranderen. Toen dacht ons goudhorloge kennelijk dat ik ook specialist ben, en hij liep weg, en liet mij op zijn stoel zitten! Ik was dus anesthesie medewerkster! Maar toen we klaar waren, moest Klaas nog een stekker aan de cooker maken, en toen zagen we daar de ok lampen die in de container lagen . wij vroegen waarom die daar waren, nou dat was dus omdat ze opgehangen gingen worden! Dat is echt ongelooflijk! Wij zeggen een keer dat die dingen erg duur zijn, en dat je er iets mee moet, of ruilen, verkopen, of ophangen, en de volgende dag gaan ze ze ophangen!! Ik ben benieuwd of ze hangen als we overmorgen terug zijn!! (ik ben nu in Dodoma, maar dat vertel ik later . na de lunch gingen we naar Iringa. we dachten een lekker luxe bus te nemen, dat ging ook prima! Maar helaas stopt de bus niet in Iringa zelf, maar op busstation voor Iringa!toen een daladal naar Iringa, maar dat was een turkenbusje, niet erg,maar daar passen normaal 10 personen in, en nu stonden, hingen, zaten er 30 in!! Vreselijk, ik kreeg spontaan een claustrofobische aanval! Gelukkig duurt dat ritje echt heel kort!!, we zaten weer lekker Neema, weer genieten van alle luxe!! En de dag daarna weer met de bus!! De bus zou om 8.00 vertrekken van hetzelfde busstation als we aangekomen waren. Dus met daladal erheen, maar we wisten de naam niet goed, en zaten ineens in een foute! Gelukkig kwamen we er op tijd achter, en konden we de goede krijgen. Eenmaal op het busstation begon het lange wachten!! De bus kwam meer dan 2 uur te laat!!! Gelukkig hadden we een boek bij ons, en vermaakten we ons goed. Maar het was een lange reis, en de bus leek niet zo heel oud, dus we hadden goede hoop dat het goed ging lukken met de reis!! We kwamen de enge reis door de bergen goed door! Maar eenmaal in het Mikumi park deed de bus erg raar, en ja hoor, hij stopte midden in het park!!! Ik weet niet wat er aan de hand was, maar iedereen eruit (midden in het wildpark!!!) uiteindelijk, na weer ruim een half uur, reden we weer. Maar nu kon de bus niet meer harder dan 50km.op zich wel lekker rustig, want ze racen altijd als idioten, maar als je nog meer dan 200 km moet, is dat niet zo handig. Uiteindelijk hebben we dus maar besloten dat we in Morogoro zouden overnachten. Dat was een prima besluit, we vonden een leuk guesthouse met alleen maar “inlanders”, en hadden een interessante discussie met de eigenaar ’s avonds. Dat was leerzaam en leuk, dus niets te klagen eigenlijk! Alleen moesten we de volgende dag om 200 bij de bushalte zijn ( we hadden inmiddels door dat dat 8.00 is, want ze beginnen met 6.00 dat is zonsopgang, en dan 7.00 is 1 enz. ) maar de bus moest van Dodoma komen, en kwam ook weer pas rond 10.00! ons geduld wordt dus wel op de proef gesteld! Deze reis ging voorspoedig, onderweg hadden we nog leuk sms contact met Camilla, het noorse meisje dat met ons meeging, die reed vanuit Dar met valencio mee. We wilden uiteraard bij het busstation uitstappen, maar zaten achterin, en kwamen er niet door, en de bus was Dodoma alweer uit voordat we het door hadden! Toen maar weer een daladala naar het busstation, en daar haalde Allan ons op. Dat is een schat van een man! Hij bracht ons naar de compound, en we waren gelijk de koning te rijk, wat een paradijsje!! En ze hadden een zwembad, en een douche met echt stromend water, en een normaal bed, en heleboel luxe dingen, helemaal te gek!!! Allean nam ons mee uit eten(lucnh) op een plein, en daar hadden ze echte kip!!! Die kon je eten, zonder taai gedoe, en zonder denken dat het niet goed is! Wat een luxe!!!!hierna gezwommen, en kennis gemaakt met andere gasten van de compound, erg interessante mensen allemaal. En, ’s avonds gegeten in een heuse pizzeria!! Nou, we waren alle drie helemaal euforisch!! En er staan echte gebouwen hier, en alles ziet er schoon uit!
Zondag gingen we met Allan naar de kerk, een halleluja, en dans kerk, wel leuk. Daarna naar Aljeco, het project dat Allan ism onze kerk oa is gestart. Het is een weeshuis op kleine schaal (zou het moeten worden, want nu is er alleen nog maar een huisje zonder dak,ramen enz. ) maar het concept klinkt erg goed, en het was leuk om het eindelijk ook eens echt te zien! Allan zn eigen huis in aanbouw mag er ok zijn, hij noemt het het paleis van de afrikaanse Queen, nou, het is ook echt een paleisje! We hebben in zijn tuin nog gekeken hoe je ziet of er ergens water in de grond is. Dat doen ze gewoon met twee staven ijzer, die gaan naar elkaar toe als er water is. Ik probeerde het, en het lukte, maar bij Klaas niet. Het was een rare gewaarwording! Hierna naar een huis voor straatjongeren en weeskinderen, gerund door een pastoor. Erg mooi en goed ingericht en ook westers toilet bv en mooie slaapkamers. Tussen de middag heerlijk gelunchd in hotel Dodoma, de meest luxe plaats die ik hier ooit gezien heb, lekker chapatis. Daarna naar huis, zwemmen, douchen, en vervolgens voor dinner, weer naar Dodoma, nu voor chinees eten. Nou, ik ken geen enkele chinees in Alphen die zo lekker is als deze!! En als toetje een ijsje, kop thee in de koffieshop om de hoek, ook een westerse plaats met lekkere dingen. Het valt hier erg op dat ik weinig arme mensen zie, iedereen is beter gekleed, je ziet amper huidafwijkingen en alles lijkt hier schoner te zijn.