cultuurschok, 4 dec

Terwijl ik de datum hierboven type, bedenk ik me voor de zoveelste keer dat het in mijn hoofd zeker geen dec. Is! Maar ja, het is echt zo, en dus zal morgen heel Nederland Sinterklaas vieren! Dit jaar slaan we zeker een keertje over, hoewel het verblijf waar we zijn, zeker wel als een sinterklaas kado kan worden gezien!
Vanochtend vroeg op, Valencio was, zoals gewoonlijk, goed op tijd! Dus om 7 reden we voor het laatst de straat van Cefa uit, raar idee! Gisteravond hebben we nog een keer op het dakterras gezeten en gekeken naar de zonsondergang, mooi!
Het was natuurlijk super druk in Dar en soms stonden we wel een half uur of meer stil. Het was erg heet, en ik heb lekker achterin nog stiekum een dutje gedaan! Valencio heeft ons geholpen bij de tickets kopen, en daarna hebben we tot over ruim een week gezegd! De boot was goed, niet oud of lelijk ofzo. Alleen voeren we ruim een uur later dan gepland, maar ach, we hadden toch geen haast! Het was raar om op zo’n grote plas water te zijn, en te weten dat er mensen zijn die dit nog nooit van hun leven gezien hebben! Ook raar om fysiek steeds verder van het IOP en het ziekenhuis verwijderd te worden. Eenmaal aangekomen, gelijk veel mensen op je af , die je willen brengen! Eerst nog weer een inklaringsformulier invullen, wat een gedoe! We kozen uiteindelijk voor een mannetje die ons rechtstreeks zou brengen. De stad Stonetown levert een veelzijdig beeld op, maar ik kan er niet heel veel van zeggen,we reden er snel doorheen! De taxichauffeur reed erg netjes, en had ook geen plannen om ons om te brengen, want hij reed rechtstreeks naar Chwaka bay. Toen we aankwamen, hoefden we niets te doen, iedereen bekommerde zich om onze bagage, en wij werden als koning en koningin onthaald! We kregen een verfrissingdoekje, en een welkomstcocktail! Daarna naar ons onderkomen, echt te gek voor woorden, een super kingsize bed met echt ebloemen erop, een tafeltje met waterkoker, en theezakjes en koffie en kopjes, en een heerlijke douche en een balkon met uitzicht op de oceaan! We waren helemaal kapot, en zijn op bedden op het strand in slaap gevallen. Ik schrok af en toe wakker, en bedacht dan wat ze op dit moment in Illula doen, en dat het eigenlijk erg is dat we hier zo decadent doen. Klaas had dezelfde gedachten. Maar eigenlijk moeten we dankbaar zijn dat we dit ook kunnen doen, en zeker terug gaan. Maar soms is het moeilijk om je hoofd stop te zetten! Verder hebben we hier gewoon vandaag bijna niks gedaan, proberen uit te rusten en alles weer op westers niveua te krijgen in ons hoofd! Dat zal nog wel even duren, denk ik
Vandaag bedachten we bv dat het in landen als Spanje en Portugal heel eenvoudig kan zijn (vooral in de binnenlanden) maar dat er toch een bepaalde levenstandaard daar is, maar in Illula is het gewoon super arm, het is daar overleven voor een heleboel mensen, zoals de jongens en meiden die we altijd tegenkwamen op weg naar het ziekenhuis, en die niet naar school kunnen vanwege geld, en dus altijd deze struggle for life zullen houden.
Morgen gaan we een halve dag naar het mangrove bos waar bijzondere apen leven. We gaan pas inde middag weg, dus we kunnen heerlijk rustig aan doen!