donderdag 14 nov

Mmaandag 11november
De dag voor de grote dag! We moesten nog naar het ziekenhuis, maar eerst moesten er gordijntjes bijgemaakt worden voor de babykamer. De ramen zijn nl niet geblindeerd, en we vonden het makkelijk en leuker om daar bijpassende gordijntjes voor te maken. Helaas wilde edson eerst ons spreken. Dat duurde wel even!! Het was nl om de volgende dag door te nemen, en hij nam het allemaal heel serieus. We moesten een speech voorbereiden, en die laten lezen door of hem of Berit voor die tijd, en we moesten er netjes uitzien, en we moesten ons presenteren voor de pers, tv en radio, welke personen er zouden komen,hoe het schema eruit zou zien enz enz. in de speech moesten we vooral benadrukken dat we ook bij het IOP zitten en daar enthousiast over zijn, en dat we omdat we medisch geschoold zijn in het ziekenhuis beland zijn.
Hierna naar het ziekenhuis, via de naaister, die het niet goed gedaan had, dus moest het over. Gelukkig hadden we Maneiba (een meisje van hier) bij ons, die goed engels spreekt, en die maakte duidelijk hoe we het wilden, het kon in de middag al klaar zijn, gelukkig! Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen was de babykamer heel mooi gecleand, er lagen dekjes over de bedjes en er lag op ieder bedje een zelfgemaakte kaart met Bijbeltekst! Het zag er heel mooi uit, en er waren genoeg muskietennetten, kortom, we waren heel blij verrast!! Nog even naar het theater om te praten over de instrumenten die gebruikt worden bij een keizersnee, en in een pakket zitten. Nu zitten er ong 60 instrumenten in een net, maar je kan volstaan met ong 30! Dat betekent dat er iedere keer 30 instrumenten nodeloos moeten worden gesteriliseerd, en dat betekent weer dat ze nodeloos slijten!
Hierna kwam er een arts achter dat Klaas kan echoën, ik weet echt niet meer hoe dat ging, maar ineens stonden we in een artsenkamer de verpleegkundige van de ok te echoën (die is nl zwanger!)
Hierna naar huis, terug met boormachine van de houtwerkplaats, en de gordijnen opgehangen. Toen een overhemd voor Klaas gezocht en zowaar gevonden!weer naar het IOP en onze speech geschreven met Jules (een vrijwilligster die hier een half jaar zit) de speech kunnen jullie allemaal thuis lezen, want we nemen hem mee, maar ik kan hier niet scannen en overtypen vind ik teveel werk! ’s Avonds gezellig take 5 gedaan!
De volgende dag was ik jarig!! Ik kreeg geen ontbijt op bed, en ook geen cadeautje! Maar bij het ochtendgebed begonnen ze spontaan lang zal ze leven te zingen, dat vond ik wel heel leuk! uiteraard in het engels!) Ook kreeg ik een boterham met hagelslag!! na het ontbijt zijn we toch nog maar even naar het ziekenhuis gegaan om de puntjes op de i te zetten, maar dat was dus echt totaal niet nodig, alles zag er perfect uit, en dat was gewoon mn grootste cadeau!! Bijzonder om te zien dat ze toch heel enthousiast kunnen worden en het dan wel zien dat het leuker is als alles schoon en opgeruimd is. Het lijkt soms wel of ze er zelf niet de puf voor kunnen opbrengen, maar als er dan een event komt, dan peppen ze zich op, en doen het wel!
Terug naar IOP, speech oefenen, en snel nog wat met edson doornemen, en daarna heel snel lunchen want er waren al mensen van de krant. Kennis gemaakt met die lui, een en ander utigelegd, en toen begon het afrikaanse wachten! Wachten op de auto, die laat kwam. Daarna auto ingepakt met alle spullen en richting ziekenhuis. Daar werden we opgewacht door de directeur (dr Rite) en de councillair van Iringa en Ilula ward en een mevrouw die het hoofd van de organisatie die achter het ziekenhuis zit is, en toen moesten we naar de directie kamer. Daar kregen we de speech van de directeur al te lezen (ook thuis te lezen) die speech was heel lovend over ons, maar dus zeker ook over jullie! Rite zei ook steeds dat de sponsors het allemaal wel moeten weten en dat de sponsors dit mogelijk gemaakt hebben!! Dus: nogmaals heel erg bedankt, jullie allemaal!
De pers en radio en tv waren er inderdaad allemaal! We moesten in optocht uit de directie kamer eerst naar de babykamer, waar de directeur uitleg gaf en klaas het in het engels eventjes over deed!
Daarna naar de kapel. We moesten aan het hoofd zitten aan een aparte tafel met alle belangrijke mensen, en er stond een naambordje voor je! Toen begon de pastoor met gebed en gezang, en daarna begonnen alle speeches, vantevoren was ons beloofd dat het in het engels zou gaan, maar de media hadden gevraagd in het swahili omdat anders heel veel mensen het niet zouden kunnen volgen. Gelukkig vertaalde Edson wel wat voor ons! Een heleboel lovende woorden, oa dat ze nu zouden kunnen wedijveren met een streekhospitaal en dat het een heleboel kinderlevens zou sparen, dat er al 5 babies gespaard zijn, enz ens! Het was eigenlijk best leuk! En toen moesten wij onze speech houden, ook dat ging best goed! Hierna overhandiging van alle spullen. Dat was echt heel leuk, de artsen en verpleegkundigen die er waren (vele) keken als een kind op sinterklaasavond!! Ze waren als een kind zo blij!!! Hierna was er een heus lopend buffet, dat nog lekker was ook! Wij hadden voor crackers met muisjes gezorgd, de meiden hebben die daar voor ons klaar gemaakt! Ik geloof niet dat afrikanen muisjes lusten! Maar het idee wasleuk! Daarna gingen de spullen naar de opslag, waarbij iedereen al zei dat ze dat en dat zouden willen hebben en kunnen gebuiken!! Wij werden met de auto naar IOP gebracht! Luxe hoor! Het was een heel bijzonder geberutenis, we hadden nooit kunnen verwachten dat het zo zou gaan, en dat de mensen hier er zo vreselijk blij mee zouden zijn!! Ik kan niet genoeg benadrukken dat het jullie verdienste is, dus :: echt super bedankt. Ook zeiden ze dat we een hele belangrijke bijdrage leveren hier aan de moeder en kind zorg, en dat vinden we wel ook heel prettig dat ze het zo ervaren, en niet dat ze ons betweters vinden! Ze benadrukten ook dat kennisoverdracht heel belangrijk is, en dat ze beseffen dat ze veel van ons kunnen leren. Ze hopen op een vervolg, en we hebben beloofd te kijken wat we kunnen doen als we weer terug zijn! Kortom, het was een heel bijzondere dag, en dat terwijl ik ook nog eens jarig was! Nog nooit zo’n bijzondere verjaardag gehad met zoveel vrienden en zoveel aandacht!
Leuk is ook om te vermelden dat er vandaag vrijwilligers in de dalaldala op de radio over gisteren hoorden! Er werd iets gezegd als Klaas en Joke, blablabla, Hospital Ilula blblblb, IoP,blblblb, edson. Grappig!!
Natuurlijk dronken we ’s avonds de verjaardagswijn, maar iedereen gaat hier enorm vroeg naar bed, dus we zaten al snel met al onze vrienden!! Ook erg leuk!
Vandaag was echt de day after! We gingen niet heel vroeg naar het ziekenhuis, dat hebben we geëchood, en gekeken waar wie wat heeft uitgekozen voor spullen! We legden de werking van de hartbewakingsmonitor uit, hij ( de anesthesist, die we “goudhorloge”noemen omdat hij een erg opzichtig gouden horloge draagt, ook in de ok!) was als een kind zo blij met zn speeljte en hij wil het morgen al gaan gebruiken, dan gaan we een sectio doen van een tweeling, die de doktoren niet konden diagnosticeren, maar Klaas ff liet zien op de echo! Ik zie klaas genieten van het uitoefenen van zn oude beroep, en ik vind het leuk om te kijken hoe de vrouwen reageren op het zien van hun kindje (niet dus bijna! Echt bijzonder, ze reageren niet heel verrast of blij, en als het kindje geboren is, zie je ze ook niet blij zijn) ik vroeg aan een van de artsen of de vaders er nooit bij zijn, maar hij zei dat het begint te komen, er zat vandaag een vader bij een zwangere vrouw! Nou, als dat in dit tempo gaat, zal het nog drie generaties duren voor het normaal wordt, ben ik bang! Verder nog de setten voor de keizersnedes gemaakt in overleg met de verpleegkundigen. Ze vonden het een goed plan, morgen gaan we ze gebruiken! Nu typen en hopen dat het geplaatst kan worden, want dat lukt lang niet altijd.
Iedereen trouwens nog heel erg bedankt voor alle lieve felicitaties, ik doe het maar niet persoonlijk, dat kost zoveel tijd!
Vanmiddag nog in de keuken geholpen, en toen we tomaten moesten ontvellen, zei ik dat ik het altijd met heet water deed. Ja, dat deed hij vroeger ook zo, maar het kost veel tijd. Er zat nog water in een thermosfles, dat hebben we gebruikt, en Tos (de kok) was heel blij dat we het zo snel klaar hadden en zei dat hij het voortaan ook weer zo ging doen! Simpel, maar efficiënt!! Hierna nog even naar de bar geweest met Jenny (meisje van hier van 18 jaar, die erg gezellig vindt om met ons om te gaan!) was echt heel leuk, ze genoot er erg van, en ze heeft helemaal niet vaak zoiets. Die meiden hier hebben niet heel veel, ze gaan niet uit, gaan niet naar de stad, ze zitten eigenlijk alleen maar hier en werken zich de blubbers! Maar goed, ze hebben het hier heel goed, en de verzorging is echt prima!