iringa school en ziekenhuis weer!!

De weken vliegen hier!! We zijn afgelopen week nogal druk geweest voor het ziekenhuis, en dat is maar goed ook, want hier in het IOP was niet heel veel te doen, veel mensen hebben vakantie, anderen zijn gaan studeren, en dus loopt alles wat minder dan in het begin. Ook zijn er heel veel vrijwilligers, ik denk zelf, teveel en dan is het soort van vechten!!! En daar hebben wij totaal geen zin in! Trouwens, Roel, ik hoor net dat je een tanzaniaanse aanbidder heb! We lieten de foto van jullie zien aan de meiden en een meisje ging helemaal door het lint bij het zien van jou! Dus, rashmie, let maar goed op!!
Maar goed, wat hebben wij hier gedaan deze week: tenminste donderdag en vrijdag?! Donderdag zijn we naar Iringa gegaan met veel vrijwilligers om een school voor gehandicapten te bezoeken. Dat was een ware openbaring!!! Het is weer opgezet door Italianen, die kunnen het toch echt wel!! Het zag er heel verzorgd uit, en ze hebben een max van 24 kinderen die niet elke dag mogen komen, dus per dag niet meer dan 10, geloof ik! Die kinderen zijn overal vandaan geplukt, er was bv een meisje dat tot haar dertiende als een hond heeft geleefd, tussen haar hond en een paar kippen. Ze kon niet met haar handen eten, maar slurpte alles op! Ook een kindje dat niet kon lopen, dan worden ze ook niet gestimuleerd thuis. Maar in deze school worden ze gestimuleerd, en krijgen ze fysio en mbv picto’s worden dingen duidelijk gemaakt, en ze krijgen goed te eten, want heel vaak is dat ook oorzaak van hun handicap. Verbazingwekkend hoeveel geduld en liefde daar ten toon gespreid werd! Het zag er ook allemaal heel verzorgd uit, net westers! Er was ook een jongen die niets met zn handen kon doen, ook niet goed kon praten en die werkte met een computer met zn benen, voeten , echt heel bijzonder!! Hij volgt gewoon school en gaat binnenkort naar de universiteit!!
Hierna natuurlijk lekker genoten van het overheerlijke eten in Neema!! Altijd heerlijk!! Ik heb toen ook nog foto’s op de site gezet, maar geen idee of dat gelukt is, dat is wel raar, het is niet eenvoudig om foto’s te laten zien!
Op de terugweg hadden we een soort van luxe bus, maar helaas moest er toch nog gepropt worden en zat ik vreselijk klem!!
De dag daarop (vrijdag) zijn we met drie extra meiden naar het ziekenhuis gegaan. We hadden verf en kwasten gekocht en we zouden de bedjes gaan verven. Toen we in het ziekenhuis aankwamen, leek het wel grote schoonmaak daar! Er stonden bedden buiten, er werd gesopt dat het een lieve lust was!! En, wat bleek, dat was allemaal voor ons!! Er lagen geen babies in de tafel, omdat de stroom was uitgevallen. Toen zijn klaas en ik eerst kruiken gaan regelen (waterflesjes en die vullen met verwarmd water) en dan de kanga(doek) van de moeder eromheen en dan de gebruikelijke 3 kanga’s. de zuster had nog nooit van kruiken gehoord, maar vond het wel een goed idee! De meiden die mee waren waren ondertussen aan het verven geslagen, en wonder boven wonder kwamen er een aantal afrikaantjes helpen!! Dat heeft zelfs Ger nog nooit voor elkaar gekregen!! Maar na verloop van tijd waren er van de vier nog maar twee over! En die stonden naar ons te staren! Toen heb ik een schuurpapiertje gepakt, een wiegje even stukje geschuurd en toen op hen gewezen, dat hielp goed!! De meneer van de facilitaire dienst ( ik noem het maar ff zo) had gezegd dat we een jongen alles mochten en konden vragen. Toen hadden we zin in drinken, en klaas zou het even gaan kopen. Hij vroeg aan de Tanzanianen ook wat ze wilden hebben, en gelijk rent die ene die we alles mochten vragen er vandoor, en komt even later met de facilitaire man tevoorschijn, wat we wilden!! Gelukkig konden we die man wel vertellen dat we wat te drinken wilden kopen en hen wilden trakteren!!
Op een gegeven moment was helaas de verf op, dus de meiden gingen naar huis, en wij moesten wachten op een meneer die de matrassen gaat maken en met pvc gaat bekleden. Het is as woensdag klaar!
Daarna nog even langs de zusterpost. Daar was het weer druk met bevallende vrouwen!! We gingen naar huis, en ‘middags op de fiets, dankzij Elsbeth!! Naar Metua om verf te kopen. Maar eerst nog langs het ziekenhuis met aluminium folie om de baby’s ’s nachts in te wikkelen als de stroom er nog steeds uit zou liggen, want met water is niet zo veilig en het water kan ’s nachts niet verwarmd (dat doen de oma’s die eten voor de patiënten koken buiten de poort en ’s nachts zijn die naar huis. )
We legden het uit aan een zuster maar ik kon aanhaar gezicht zien dat ze het niet begreep, dus nog een keer met gebaren en al en een pop gebruikt als voorbeeld. We gaven ook ons tel nr, zodat ze om hulp konden vragen. Hierna dus Metua, en onze vrijdagmiddagborrel!!
Na het eten ging ik naar mn kamer, waar mn telefoon op de lader lag (normaal neem ik hem echt altijd mee) en ik zag dat ik vijf keer gebeld was door een tanzaniaans nummer. Dus wij terugbellen en het bleek de verpleegkundige te zijn, de stroom was terug, en ze wilden de tafel weer gebruiken, of we konden komen!! Gelukkig kon Klaas met iemand op de motor erheen en heeft alles weer in werking gezet!! Bijzonder, maar ook heel goed dat ze dus wel om hulp vragen en zelfs vijf keer bellen!!!
We zien nu al resultaat van het werk van ons, en het valt ons op hoe blij en dankbaar de moeder s zijn, die roepen ons gewoon aan, en dan moeten we kindje kijken!! Ook de verpleegkundigen zijn er g lief en blij met ons, echt wel bijzonder hoor!!