massaikliniek

Massaikliniek

Gisteren gingen we dus met dr Sovelo, de directeur van het ziekenhuis op pad. Hij kwam precies op tijd! We gingen in zijn auto, een heel oude Toyota. Een echte rammelbak, zeker op de weg die we reden, want al heel snel was het onverhard. Eerst dus zijn post. Het leek een mooi groot huis, maar bijna alles was enorm We gingen naar een plaats vlak voor RUaha park, maar dan niet de toeristeningang. Tulamatinde ofzo. Daar heeft hij een soort van kleine huisartsenpost voor Massai en er is een dependence van het ziekenhuis in Ilula. aangetast door termieten. Vreselijk! Hij is er nog aan het bouwen, een soort van kliniek moet dat worden. Daar wil hij als hij gepensioneerd is kunnen werken, zodat hij toch nog een soort van leuke oude dag heeft. Heel slim!
Daarna gingen we naar de andere kliniek. Dat was een aardig ziekenhuisje, met weinig bedbezetting en geen operatiekamer. Als vrouwen bevallen en het gaat mis, moeten ze met de ambulance 2 uur over onverharde wegen hobbelen om naar een ok te kunnen. Als je je dat realiseert word je erg verdrietig en tevens heel egoistisch blij dat je in Nederland bent geboren!
Na de nodige begroetingen en bezichtigingen zouden we naar zijn massai vrienden gaan, die wonen weer wat verderop. Hij startte de auto, maar helaas, er gebeurde niks! Hij aan het regelen geslagen terwijl wij afwachtten. Gelukkig hadden we ons boek bij ons! Uiteindelijk werd de auto gestart met de accu van een andere auto, en vervolgens werd de accu weer verwisseld. Zo gingen we de bushbush in! bij elke vistie die we deden, liet hij de auto stationair draaien, zodat we niet opnieuw de accu moesten proberen! We zijn bij 2 massaifamilies geweest. De vrouwen zaten in the middle of nowhere en de mannen zaten bier te drinken in het verderop gelegen dorp! Beetje triest! Toch zag het er wel vreedzaam uit. ‘”s nachts moeten de mannen vaak hun hutje uit omdat ere en leeuw komt om de koeien te eten, dus dat schijnt hun taak te zijn. Hierna lunchten we nog snel, weer met auto draaiende motor☺ toen de terugweg, dat was echt bizar, om de 2 km ongeveer sloeg de motor uit, en moesten we stoppen. Hierdoor duurde de reis veel langer, en gelukkig wilde hij zelf ook niet met zo’n auto de highway op, dus vanaf Iringa met de taxi. Het was een erg leuke en interessante dag. ‘s avonds hadden we presentatie van het voorlichtingsprogramma wat de italianen zondag gaan doen. Zag er erg goed uit!